رویکرد سازمان ملل در برابر روز بزرگ مخالفت با مجازات مرگ
استانداردهای بین المللی
نهمین سالگرد روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام در مقر سازمان ملل در ژنو برگزار گردید. در این برنامه مقوله علوم فقهی و الهی از دیدگاه ارتباط آن با مجازات اعدام ، دیگر جنایات و جرایم ضد بشری با حضور ده متخصص از سازمان ملل و دیگر سازمان های منطقه ای مدافع حقوق بشر مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
روز جهانی، شاهد یک برنامه بازگشایی رسمی پس از جابه جایی دفتر کمیته مبارزه با مجازات مرگ از مادرید به ژنو نیز بود. این مراسم شامل ملاقات های کاری، نقد فیلم و مشاوره در مورد مجازات مرگ توسط متخصصین فن بود.
مجازات مرگ به عنوان یک رفتار بی رحمانه، ضد بشری و تحقیر آمیز
فدریکو مایر زاراگوزا، رئیس کمیته مبارزه با مجازات مرگ و مدیر پیشین یونسکو، تاکید کرد که مجازات مرگ بدترین نوع خشونت بر علیه حقوق بشر می باشد چراکه در این مجازات ضد بشری هم حق حیات و هم حق ظلم ستیزی مورد تعرض قرار می گیرد.
سیلویا کایتسی زانابو، رئیس بخش آفریقای کمیته مبارزه با مجازات مرگ، در مورد نقش قضات در فرآیند پیشرفت علوم الهی سخن گفت. او خاطر نشان ساخت : با تصمیمات و تمهیدات قانونی اتخاذ شده، ما موفق شدیم فرآیند اعتراض را در سال 1995 در کشور آفریقای جنوبی آغاز کنیم که این روند همچنان در کشور های کنیا و ملاوی در حال حرکت است.
روش های اعدام و قانون " کمترین رنج و درد ممکن"
زاود محمود، عضو دفتر کمیسریای عالی حقوق بشر سازمان ملل ، برخی از توصیه های این کمیته را که منجر به محدود کردن روش های ممکن مجازات اعدام می گردد، اعلام کرد. گزارشگر مربوط به فعالیت های علیه شکنجه به عنوان نتیجه در گزارش سال 2009 بیان می کند :
اگر قطع عضو به عنوان یک مجازات ضد بشری در نظر گرفته می شود، چطور ممکن است که قطع کردن سر یک نفر به گونه دیگری در نظر گرفته شود؟ به صورت مقایسه ای، اگر حتی چند ضربه ملایم شلاق به پشت یک انسان بر طبق قوانین حقوق بشر کاملا ممنوع می باشد، چطور می توان دار زدن، صندلی الکتریکی، جوخه های اعدام و دیگر روش های اعدام را با این دید توجیه نمود؟
آنا اوستین، رئیس دادگاه حقوق بشر اروپا، به تاریخچه تصمیم دادگاه اروپا در سال 2010 اشاره کرد که بیان می کرد، مجازات مرگ فارغ از روش اجرای آن به ذات یک عمل ضد بشری می باشد. دادگاه تا آنجا پیش رفت که ایجاد ترس و وحشت بوسیله مجازات اعدام را نیز یک اقدام ضد بشری نامید.
شرایط بازداشت و انتظار در صف برای اعدام
الیزابت ابی مرشد، معاون اجرایی دبیر کمیسیون آمریکایی- بین المللی حقوق بشر، روند تکامل و پیشرفت سیستم آمریکا را در این مقوله از سال 1990 مورد بررسی قرار داد. او بر اهمیت نقش همکاری میان مقامات بین المللی، منطقه ای و داخلی تاکید کرد. دادگاه آمریکایی – بین المللی به عنوان مثال از علوم الهی آفریقا تا تصمیمات کنسول بریتانیا و دادگاه اروپایی استفاده می کرد.
مجازات مرگ در قوانین حقوق بشر آمریکا ممنوع نمی باشد ولی استفاده از این قانون از حدود 15 سال پیش در سراسر آمریکا بسیار محدود شده چون این مجازات باعث نقض قوانین بشری مانند مصونیت و حق استرداد محدود، حقوق کنسولی اتباع خارجی ، حقوق کودکان و حرکت های بشر دوستانه ای می شود که به آهستگی در حال پیشرفت می باشند. همچنین این کنوانسیون مجازات اعدام را برای ایالت هایی که پیش تر در شمار معترضین به این مجازات بوده اند به کلی ممنوع می نماید.
لوئیز گالگوس و آلسیو برونی اعضای کمیته ضد شکنجه، به تعریفی که از شکنجه در بخش اول کنوانسیون علیه شکنجه آمده است اشاره کردند و بیان داشتند که مجازات مرگ در این تعریف نمی گنجد. آنها بیان داشتند که طبق تعاریف کمیته، مجازات مرگ از یک عمل ضد بشری، وحشیانه و تحقیر آمیز تشکیل شده که در بخش 16 کنوانسیون به آن پرداخته شده است.
کریستف هینز، گزارشگر اعدام های غیر قضایی، خودسرانه و شتابزده، با توجه به مفهوم ضد بشری، ظالمانه و تحقیر آمیز مجازات اعدام، مفاهیم این مقولات را به شیوه زیر تفسیر کرد. تکامل علوم فقهی الهی بین المللی در بیش از پانزده سال گذشته باعث پدید آمدن یک فضای جدید شده است که تغییر نوع نگاه ها در مورد مجازات اعدام در قوانین بین المللی به همین علت است.
زمینه های استفاده قانونی از مجازات مرگ که در آن حقوق بشر به مخاطره نمی افتد در حال کاهش بسیار شدیدی است و به زودی هیچ گونه توجیه قانونی برای تحمل این مجازات غیر انسانی وجود نخواهد داشت.
