اعدامهای دولتی در قرن 21 دیگر جایی
لغو
ما وزرای امور خارجه، به مناسبت روز جهانی علیه مجازات اعدام، به طور مشترک، همگان را برای دنیایی که به کرامت انسانی احترام می گذارد فرا می خوانیم. مجازات اعدام، همچنان به عنوان یک مسئله پیچیده، ارزش های اساسی جوامع ما زیر سوال برده و درک شخصی ما از عدالت کیفری را به چالش می کشد.
ما به دیدگاه کسانی که هنوز هم از بکارگیری مجازات اعدام حمایت می نمایند، احترام می گذاریم، و معتقدیم که همه حق دارند از جرایم خشونت آمیز محافظت شوند. با این حال، معتقدیم که اعدامهای دولتی در قرن 21 دیگر جایی ندارد و سیستم های قضایی مدرن باید در جستجوی چیزی بیش از انتقام و عدالت باشند.
ایرادهای اصلی به مجازات اعدام به خوبی شناخته شده اند. علی رغم باور عمومی، هیچ مدرکی در حمایت از این ادعا که اعدامها از وقوع جرم (از جمله جرائم مربوط به مواد مخدر) جلوگیری و یا پیشگیری می نمایند وجود ندارد – مضمون امسال روز جهانی علیه مجازات اعدام نیز همین بود. هیچ نظام عدالتی نمی تواند برای همیشه از خطا مبرا بوده و دچار اشتباه نشود، به این معنی که حکم اعدام ممکن است باعث کشته شدن بی گناهان نیز بشود. اغلب، مجزات اعدام به شکل نامتناسبی به افراد فقیر، آسیب پذیر و به حاشیه رانده شده تحمیل می شود که منجر به تشدید تبعیض علیه ضعیف ترین اقشار جامعه می گردد. در نهایت، مجازات اعدام نتوانسته برای قربانیان جرم و جنایت و خانواده های آنها جبران خسارتی متناسب و یا تسکین معنوی فراهم نماید. اعدامهای دولتی تنها منجر به نفرت و خشونت بیشتر می شوند – و این دقیقا نقطه مقابل آن چیزی است که سیستمهای عدالتی مدرن باید برای دستیابی به آن تلاش نمایند.
این فراخوان مشترک، که ما جهانیان را بدان دعوت می نماییم، توسط وزرای امور خارجه کشورهای طرفدار و غیر طرفدار لغو مجازات اعدام آغاز شده است. ما می دانیم که برای حرکت به سوی سیستمهای قضایی کارآمد تر و انسانی تر نیازمند همکاری و تعامل با یکدیگر می باشیم. وقتی کشورهای ما در کنار هم قرار بگیرند دارای تجربه و نیروی لازم برای تبدیل مجازات اعدام به یک مجازات منسوخ خواهند بود. اکثریت قریب به اتفاق کشورها در سراسر جهان در حال حاضر از لغو مجازات اعدام حمایت می نمایند و ما امیدواریم که همه کشورها به زودی به این حرکت بپیوندند.
امضا شده توسط وزرای امور خارجه کشورهای زیر:
Héctor Marcos Timerman (آرژانتین), Julie Bishop (استرالیا), Saliou Akadiri (بنین), Mauro Vieira (برزیل), Moussa Bédializoun Nébié (بورکینافاسو), Manuel González Sanz (کاستاریکا), Ratu Inoke Kubuabola (فیجی), Lener Renauld (هائیتی), Edgars Rinkēvičs (لتونی), Béatrice Jeanine Atallah (ماداگاسکار), Claudia Ruiz Massieu (مکزیک), Lundeg Purevsuren (مغولستان), Børge Brende (نروژ), Albert Ferreros del Rosario (فیلیپین), Grzegorz Schetyna (لهستان), José García-Margallo y Marfil (اسپانیا), Didier Burkhalter (سوئیس), Feridun Hadi Sinirlioğlu (ترکیه)