«اعدام در ایران به جرم در اختیار داشتن کمتر از 50 گرم مواد مخدر»
منا
حقوق بشر ایران (IHR) 580 مورد اعدام در جمهوری اسلامی را در گزارش سالانه خود درمورد مجازات اعدام در ایران فهرست نموده، که سه چهارم آن برای جرائم مربوط به مواد مخدر ذکر شده است.
براساس اظهارات حقوق بشر ایران (IHR)، این کمپین خشونت گریبان گیر خارجیها – عمدتا افغانها – نیز شده است و شامل اعدام در ملاء عام نیز می باشد. از آنجا که انتخابات ریاست جمهوری ژوئن 2013 در شرف وقوع می باشد، IHR و شریک فرانسوی آن علیه مجازات اعدام، نگران سرکوب شدیدتر می باشند و در حال راه اندازی یک دادخواست آنلاین برای الغای مجازات اعدام می باشند. از تاریخ 9 آوریل از شرکای بین المللی ایران درخواست شده تا کمکهای مبارزه با مواد مخدر را منوط به توقف در اجرای مجازات اعدام نمایند.
بنیاد عبدالرحمن برومند، عضو جدید ائتلاف جهانی، مستقر در ایالات متحده، با IHR هم رای می باشد. مدیر پژوهشی بنیاد خانم لادن برومند در مورد گزارش ارائه شده بنیاد در تاریخ مارس 2013 به شورای حقوق بشر سازمان ملل گفتگو کرد.
ائتلاف جهانی: آیا شما نظر مشابهی در مورد نتایج گزارش سالیانه حقوق بشر ایران (IHR) دارید؟
لادن برومند: اختلافات کمی در آمار وجود دارد (بنیاد برومند 540 اعدام را در سال 2012 ثبت کرده است)، ولی ما با موارد اصلی موافقیم. اختلاف آماری موجود به این دلیل است که ما فقط توانسته ایم 540 مورد را تایید کنیم، IHR 580 مورد را تایید نموده، ما باید لیستهای مربوطه را با هم بررسی نموده تا بتوانیم به دلیل این اختلافات پی ببریم که حتما این کار را انجام خواهیم داد. هنگامی که ما اطلاعاتی دریافت می کنیم که نمی توانیم تایید نماییم، آنها را کنار می گذاریم، در حالیکه IHR آنها را با قید و شرط انتشار می دهد، که البته به دلیل عدم شفافیت در سیستم قضایی ایران مفید نیز می باشد.
چرا ارائه آمار مجازات اعدام در ایران تا این اندازه مشکل است؟
قربانیان اعدام برای جرائم عادی مانند مواد مخدر اطلاعات بسیار محدودی بدست می دهند. ما نمی توانیم به خانواده های آنها دسترسی یابیم، این درحالیست که آنها نیز از حقوق خود اطلاعی نداشته و نمی دانند چگونه با رسانه ها و یا سازمانهای بین المللی تماس برقرار نمایند. مسئله دیگر ترس می باشد. این خانواده ها تهدید می شوند که با خارجیها صحبت نکنند. برای مثال، مادری مدارکی در مورد مجازات اعدام فرزندش در اختیار ما گذاشت، اما از ما خواهش کرد که آنها را مخفی نگه داشته و اطمینان حاصل نماییم که هویت او شناسایی نخواهد شد، زیرا تهدید شده بود که در صورت افشاگری، فرزندان دیگرش در معرض خطر خواهند بود. بعد از آن زندانیان افغانی هستند که در مورد آنها هیچ چیز نمی دانیم. ما برای دست یابی به اطلاعات بیشتر، شروع به ایجاد ارتباطاتی در افغانستان نموده ایم، ولی ترس در آنجا نیز شایع می باشد.
آیا این ریسک وجود دارد که با انتخابات ریاست جمهوری در ژوئن 2013 اعدامها در ایران تسریع شوند؟
در انتخابات گذشته، سرکوب حدود یک ماه قبل از انتخابات جهت تشویق مردم به مشارکت در انتخابات کاهش پیدا کرد، و بلافاصله بعد از انتخابات دوباره افزایش یافت. ما امسال هیچ نشانه ای از اعمال این سیاست ندیده ایم. رسانه ها و سازمانهای غیر دولتی (NGO) شدیدا سرکوب می شوند، و ما هنوز شاهد توقف در اعدامها نمی باشیم. اعدامها تنها به موارد قضایی ختم نمی شوند. ما اعدامهای فوق مسائل قضایی و استفاده آشکار اعدام توسط نیروهای امنیتی را نیز ثبت نموده ایم. جزئیات اتهامات استفاده شده برای اعدامها نیز از اهمیت خاصی برخوردار می باشند: 195 نفر در سال 2012 بدلیل دراختیار داشتن یا قاچاق کمتر از 10 کیلوگرم مواد مخدر اعدام شدند. معذلک نگرانی بیشتر، این حقیقت است که شش نفر به علت در اختیار داشتن کمتر از 500 گرم مواد مخدر، بدون اینکه محکوم به قاچاق مواد باشند، و یک نفر برای در اختیار داشتن 49 گرم شیشه به دار مجازات آویخته شدند. سه نفر نیز برای جرائم نسبت داده شده به آنها که قبل از سن 18 سالگی مرتکب شده بودند اعدام شدند.
درخواستهای خیلی زیادی از قدرتهای غربی برای توقف در کمک رسانی به ایران برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر، درصورتی که در کنترل اعدامها موثر باشد وجود دارند. آیا شما با این موضوع موافقید؟
این موضوع خیلی مهمی است. لغو مجازات اعدام بخشی از کار اتحادیه اروپا می باشد و آنها نمی توانند از رژیمی که به علت مالکیت کمتر از 50 گرم مواد مخدر افراد را اعدام می کند حمایت کنند. اگر آنها از جمهوری اسلامی حمایت می کنند، باید به شرط توافق ایران با یک مهلت قانونی در توقف مجازات اعدام باشد. بعلاوه، ما از طریق منابع درون رژیم می دانیم که مجازات اعدام برای جلوگیری از استفاده و قاچاق مواد مخدر ناکارامد می باشد. رئیس اداره رفاه ارزیابی نموده که نرخ رشد مصرف کنندگان مواد مخدر سریعتر از نرخ موالید است. از آنجا که انقلاب علیه معتادان مواد مخدر و قاچاقچیان از30 سال پیش خشونت به راه انداخت، سهم آنها از جمعیت زندانیان از 5% به 43% افزایش یافته است. این یک شکست کامل است.
شما در حال برگزاری یک مراسم یادبود برای قربانیان نقض حقوق بشر در ایران می باشید. این مراسم دقیقا چیست؟
پدر ما قربانی یکی از اعدامهای فرا قضایی جمهوری اسلامی در پاریس بود. از سال 1979، جامعه ایران نسبت به خشونت حکومتی واکنش قوی مناسبی نشان نداده است. ما می خواهیم ایرانیان درباره همه قربانیان از طریق یک پایگاه داده آگاهی حاصل نمایند، این قربانیان هرکسی که می خواهند باشند: روسپی، جنایتکار، فعالین چپی یا راستی … ما آنها را در یک فهرست به نام "امید" قرار داده ایم. هر داستان در قالبی ارائه شده که توضیح می دهد یک محاکمه عادلانه چگونه باید انجام می شده و کدام یک از حقوق اساسی شخص نقض شده است – با نقض حق زندگی که بالاترین مرتبه از نقص حقوق انسانی است. ما تا کنون 15779 داستان را جمع آوری نموده ایم، که کار بسیار پر زحمتی است.
چرا شما به ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام ملحق می شوید؟
اولا عضو جنبش بودن مسئله ای است که از بالاترین درجه اهمیت برخوردار می باشد. ولی کار ما همچنین تا حد بسیار زیادی مبتنی بر کار بایگانی می باشد، و ما فاقد قدرت حمایتی زیاد، آنگونه که دیگر اعضای ائتلاف برخوردارند می باشیم. ما می توانیم به آنها از طریق حقایق و اطلاعاتی که در دست داریم کمک کنیم. در داخل ایران، ما شاهد آن بوده ایم که تعداد زیادی از حامیان دموکراسی در مورد مجازات اعدام بحث و گفتگویی نمی کنند. آنها به عنوان سمبلی از خشونت حکومتی با آن مخالفت می کنند، ولی نمی دانند از چه استدلالی علیه آن باید استفاده نمایند. ما درمورد این موضوع متونی را ترجمه کرده ایم، ولی مورد استفاده گسترده ای قرار نگرفته اند. ما باید با این افراد ارتباط برقرار کنیم.
